جداسازی باکتری‏ اسیدووراکس مقاوم به فلزات سنگین از خاک های کشاورزی و بهینه سازی جذب فلزی

سابقه و هدف: پاکسازی زیستی کارآمدترین روش برای حذف فلزات از خاک‏ های آلوده است. این مطالعه با هدف جداسازی باکتری‏ های مقاوم به فلزات سنگین و تعیین شرایط مناسب برای حذف فلزات انجام شد. مواد و روش ‏ها: در این مطالعه مقطعی، نمونه‏ گیری از خاک‏ های کشاورزی مناطق مختلف شهرستان اسلامشهر صورت گرفت. غربالگری سویه ‏های مقاوم با کشت باکتری‏ ها بر روی محیط کشت محتوی غلظت 1 میلی‏ مولار هر یک از فلزات کادمیوم، روی و مس انجام گرفت. حداقل غلظت ممانعت کننده رشد با روش رقیق‏ سازی در آگار و میزان حذف فلزات با استفاده از دستگاه جذب اتمی بررسی شد. متغیرهای مختلف برای حذف فلز مانند اسیدیته، غلظت اولیه فلز و زمان تماس بررسی گردید. شناسایی سویه‏ ها بر مبنای توالی ژن 16SrRNA انجام گرفت. یافته ‏ها: از مجموع 100 باکتری جدا شده از ناحیه مورد پژوهش، جدایه BRH3 به هر 3 فلز مقاوم بود. حداقل غلظت ممانعت کننده رشد مس، کادمیوم و روی برای جدایه به ترتیب 3، 2 و 3 میلی مولار و میزان حذف فلزات به ترتیب 32.5، 48 و 56.8 درصد بود. بیشینه جذب روی و کادمیوم در اسیدیته 6، زمان تماس 4 ساعت و غلظت اولیه فلز به میزان 150 میلی گرم در لیتر به ترتیب 69 و 59 درصد و برای مس در همان شرایط به جز اسیدیته بهینه 5، به میزان 48 درصد به‏دست آمد. جدایه به عنوان اسیدووراکس سویه  HM_AH 13 با شماره دسترسی JN676128 در بانک جهانی ژن ثبت گردید. نتیجه ‏گیری: نتایج نشان داد که باکتری‏ های مقاوم به فلزات سنگین در خاک ‏های کشاورزی وجود دارد و سویه جداسازی شده در این مطالعه می‏ تواند کاندید مناسبی برای حذف فلزات سنگین از محیط ‏های آلوده باشد.